Аднабаковая размова –
Гаворыш ты, а я маўчу.
Не выцісну зь сябе ні слова,
Таму што ім я закрычу...
Боль чорны павуціньнем страху
Заблытаўся ў праменьнях сонца.
Крычаць, крычаць, крычаць... і плакаць
Сокам бярозавым вясновым,
Гулам грымное навальніцы,
Што б’е маланкай прама ў сэрца
Смугой атручанай крыніцы...
Душа ў неба цягне, рвецца.
Балюча, Божа, гэтак цяжка
Ўзьнімаць скалечанае крыльле...
Дай сілы дзецям сьвет убачыць,
Сьвет у вачох маіх, краіны!
Аднабаковая размова –
Гаворыш ты, а я маўчу.
Не выцісну зь сябе ні слова,
Таму што ім я закрычу...
|
|
